Εδώ στο Φαρ Ουέστ της Ομονοίας
δεν φτάνει το στρατί της ιστορίας
τα χρόνια κρύβουν χάσματα
και οι ζωές χαλάσματα,
εδώ, στο τέλος κάθε εφηβείας…
Σαν γυάλινος δρομέας μες τα πλήθη
ακίνητος κοιτάς τις εποχές
κι η χώρα αυτή βουλιάζει μες τη λήθη
γυμνή από ευθύνες κι ενοχές.
Εδώ, στο Φαρ Ουέστ της Ομονοίας
μην ψάχνεις το στρατί της σωτηρίας
άλλοι κινούν τα νήματα
κι εσύ μετράς τα βήματα,
εδώ, στην πύλη πια της αμαρτίας.
