Ρίχνει ο ουρανός χαλάζια
και τραπέζια και καρέκλες
κι εσύ πίσω από τα τζάμια
στα κραγιόν και στους καθρέφτες
Στο Κουκάκι, στη γωνία
με του έρωτα τα βέλη
αχ θα πάθω πνευμονία
και θα λιώσω σαν το μέλι
Κι η βροχή να μ’ έχει κάνει
σαν παπί στου Μακρυγιάννη
και δεν έχω που να κλάψω
ούτε ρούχα για ν’ αλλάξω
Ρίχνει ο ουρανός κουβάδες
ποτιστήρια κι ό,τι έχει
αστυνόμους και παππάδες
και για σένα πέρα βρέχει
Στο Κουκάκι, στη γωνία
με τον Ιταλό τον Κώστα
αχ θα πάθω πνευμονία
και θα λιώσω σαν κομπόστα
Κι η βροχή να μ έχει κάνει
σαν παπί στο συντριβάνι
και δεν έχω που να κλάψω
ούτε ρούχα για ν’ αλλάξω
Στο Κουκάκι, στη γωνία
με του έρωτα τα βέλη
η βροχή κι η αγωνία
μ’ έχουν λιώσει σαν το μέλι
Το νερό να μ’ έχει κάνει
σαν παπί στου Μακρυγιάννη
και δεν έχω πού να κλάψω
ούτε ρούχα για ν’ αλλάξω
