Δυο μήνες πέρασαν που ζούμε χωρισμένοι
και ξαφνικά στο σπίτι σου μπροστά και πάλι βρέθηκα
Κοντά στο αμάξι σου καθόμουν τρελαμένη
και αν με δουν οι φίλοι κι οι γνωστοί εδώ δε σκέφτηκα
Στο σκονισμένο σου αμάξι τα ξημερώματα
σου άφησα πάλι δικά μου αποτυπώματα
Σου έγραψα πως σ’ αγαπώ με τ’ όνομά μου
και χάθηκα όπως και χθες στη μοναξιά μου
Εγώ κατάλαβα το λάθος το δικό μου
κι είπα να `ρθω πάλι εδώ εγώ που πρώτη έφυγα
Παρτίδες έπαψα με τον εγωισμό μου
για να σου πω μετάνιωσα και από δω δεν ξέφυγα
