Εκεί, στ’ αντικρινό βουνό
που καίνε τα σκουπίδια,
θα κάψω της αγάπης μας,
όρκους και δαχτυλίδια,
θα κάψω της αγάπης μας,
όρκους και δαχτυλίδια.
Στο χρόνο δεν αντέξαμε,
με τις καρδιές μας παίξαμε,
μα παίξε παίξε, έσπασε
το βέλος της αγάπης,
στο χρόνο δεν αντέξαμε,
δεν αλληλοπιστέψαμε,
και τ’ όνειρο που ζούσαμε,
έγινε εφιάλτης.
Τώρα, για μένα, όπου κι αν πας,
καλύτερα να μην μιλάς,
σκουπίδια, στάχτη και καπνός,
ο έρωτάς μας ο τρελός,
σκουπίδια, στάχτη και καπνός,
ο έρωτάς μας ο τρελός.
Στο χρόνο δεν αντέξαμε,
με τις καρδιές μας παίξαμε,
μα παίξε παίξε, έσπασε
το βέλος της αγάπης,
στο χρόνο δεν αντέξαμε,
δεν αλληλοπιστέψαμε,
και τ’ όνειρο που ζούσαμε,
έγινε εφιάλτης.
