Μπροστά στα μηχανήματα,
στα μηνύματα που άφησες,
απορώ μ’ όλα αυτά τα φιλιά ξαφνικά.
Ξανά με τ’ ακουστικά
και τα γόνατα τσακισμένα πια,
διεκδικώ μια μεριά
απ’ το glam σου μακριά.
Ποιος μου χαμηλώνει τη φωνή,
βάζει μία ψόφια μουσική
με το ζόρι κάτι να μου πει
στοίχημα πως είσαι πάλι εσύ.
Ανεβάζω την ένταση με υπερένταση
και αρχίζω ηλεκτρικό τον ρυθμό,
στο χορό να καώ.
Σε τούτη τη σκοτεινιά που με πέταξες ανάπηρο
βρήκα πως θα σταθώ με πληγή στο φτερό.
Ποιος μου κρύβει την ανατολή
μέσα στη δική μου εκδρομή
στοίχημα πως είσαι πάλι εσύ
με το διχασμένο σου φιλί.
Ποιος μου χαμηλώνει τη φωνή
βάζει μία ψόφια μουσική
με το ζόρι κάτι να μου πει
στοίχημα πως είσαι πάλι εσύ.
