Στον Ταύρο, στα Πετράλωνα, στο Γκάζι
στον ουρανό ψωμί, στη γη μαράζι
γυρίζω πίσω για να βρω τα βήματά μου
κι ένα κλειδί να ξεκλειδώσω την καρδιά μου.
Τις χωματένεις μάντρες, τις αλάνες
αρχόντισσες Σμυρνιές και φτωχομάνες
που βγαίν’ ο ήλιος να στεγνώσει τους καημούς τους
κι ο δυόσμος για να πιει τους στεναγμούς τους.
Τις νεραντζιές στα πεζοδρόμια καρφωμένες
τις δεκαοχτούρες στα παρτέρια κουρνιαγμένες
τ’ αδέσποτα σκυλιά και τ’ αλητάκια
τα σιδεράδικα και τα κρυφά σοκάκια.
