Περνάει, λένε, ο καιρός
και τις πληγές γιατρεύει,
μα ο δικός σου ο καημός
ακόμα με παιδεύει,
αβάσταχτος ο χωρισμός
με σβήνει και με καίει.
Στου φεγγαριού την αγκαλιά
απόψε θα κοιμάσαι,
με κάποιας άλλης τα φιλιά
ευτυχισμένος θα ‘σαι,
ποιος ξέρει πάλι αν γελάς
ή μέσα σου λυπάσαι,
κι όταν την άλλη θα φιλάς
εμένα θα θυμάσαι.
Πώς να ξεχάσω τις στιγμές
που ήσουνα μαζί μου,
του έρωτά σου οι σκιές
φωλιάζουν στην ψυχή μου,
το ξέρω, εσύ μονάχα φταις
που χάλασε η ζωή μου.
Στου φεγγαριού την αγκαλιά
απόψε θα κοιμάσαι,
με κάποιας άλλης τα φιλιά
ευτυχισμένος θα ‘σαι,
ποιος ξέρει πάλι αν γελάς
ή μέσα σου λυπάσαι,
κι όταν την άλλη θα φιλάς
εμένα θα θυμάσαι.
