Η νύχτα έπεφτε νωρίς
και πριν τελειώσει το χασίς
άκουσα πάλι το χρησμό
κι άρχισα να στον τραγουδώ:
Τα μαστούρια ζουν ακόμη
ψάχνοντας τον Ευρυκόμη
στου κανναβουριού τα φύλλα
στης αγάπης μου τα χείλια
Γράφουν στίχους και στιχάκια
στου τσιγάρου τα χαρτάκια
πλέκουν όνειρα στολίδια
στου καπνού τα δαχτυλίδια
Να γίνει ο κόσμος σαν καπνός
να την ακούσει κι ο Θεός
μήπως και του `ρθει ξαφνικά
να φτιάξει αυτή τη γη ξανά
Να την κάνει περιβόλι
ν’ αγγελίζουν οι διαβόλοι
κι όλοι οι εξόριστοι του κόσμου
μες στη μυρωδιά του δυόσμου
Και να γίνουν οι μαγκίτες
πέταλα στις μαργαρίτες
να τα κόβεις ένα ένα
μήπως και σου πουν για μένα
