Στου δειλινού τα μονοπάτια
ζητώ να βρω τα δυο σου μάτια
είναι βαριά στη μοναξιά μου
η πονεμέ , η πονεμένη η καρδιά μου.
Το ηλιοβασίλεμμα κοιτάζω
και νοσταλγώ τα περασμένα
στη φαντασία μου να φέρω
τα μάτια σου, τα μάτια σου τ’ αγαπημένα.
Το όνομά σου ψιθυρίζω
που μες στη μνήμη μου σε φέρνει
κι από τον πόνο μου δακρύζω
γιατί να ζού , γιατί να ζούμε χωρισμένοι.
