Ζημιές, στραπατσαρίσματα,
μαζί σου έχω πάθει,
γιατί σ’ αγάπησα πιστά
και δεν εμέτρησα σωστά
τ’ αμέτρητά σου λάθη.
Κι απ’ τα δικά σου κρίματα
έπαθα ζημιές, στραπατσαρίσματα.
Βραδιές και ξημερώματα,
ξεπόρτη, σε ζητούσα
και τώρα μου `ρχεσαι σκυφτός
για να μου πεις πως είσ’ αυτός,
αυτός που αγαπούσα.
Κι απ’ τα δικά σου κρίματα
έπαθα ζημιές, στραπατσαρίσματα.
