Νέος σαν γάργαρο νερό απτ Αστερούσια όρη
κινά σε γλέντι ζωηρό μακριά απτ Ανωχώρι
θωρεί ο γιός τον πλάτανο δαρμένο απ`τούς καιρούς
θωρεί και κόρη λυγερή την πρώτη στους χορούς
Κόκκινα χείλη , δροσερά και βυσσινοβαμμένα
με λαμπερά μαύρα μαλλιά και μυριοχτενισμένα
στα μάτια της μέσα κοιτά με πάθος την μαγεύει
στης μουσικής το κάλεσμα το είναι της θεριεύει
Και ξεκινούν μαζί χορό του έρωτα τη σούστα
και εκείνη χώρεσε με μιας στου κοπελιού τη χούφτα
μες του χορού τον ξέφρενο ρυθμό την επλανεύγει
την έκλεψε σε μια στιγμή και στο χωριό του φεύγει
Στα μάτια η κόρη τον κοιτά τυφλά μαζί του σέρνει
και ο φόβος της εκρύφτηκε και η ντροπή μεριεύει
εκεί με ήλιους με βροχές παιδιά τρανολογούσαν
με γέλια και με κλάμματα τα χρόνια τους κυλούσαν
Με αυτόν τον ίδιο το σκοπό της σούστας το παιχνίδι
στερνό χορό ελπίζουνε μαζί να παν ταξίδι
κι απάνω σε αντικρυστό χορό ρυτιδιασμένοι
φεύγουν ταξίδι μακρινό σφιχτά αγκαλιασμένοι
