Το τηλέφωνο χτυπάει
μια φωνή μου απαντάει
ξαφνικά μ’ αναστατώνει
πίσω στα παλιά με πάει
Στο ραδιόφωνο είσαι εσύ
η ζεστή σου η φωνή
τότε που έγραφες τους στίχους
και εγώ τη μουσική
Σ’ ακούω να με καλείς
με νότες που πέφτουν
σαν στάλες βροχής
Και εγώ πως ν’ αντισταθώ
που τώρα ξανά
σ’ αγαπώ
Δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι όλα αυτά
κάποια δύναμη ή μήπως συμπτωματικά
που μας φέρνει κάθε λίγο όλο πιο κοντά
δεν αντέχω, θέλω πάλι τα δικά σου τα φιλιά
Στις αφίσες είσαι εσύ
και στους δρόμους είσαι εσύ
συντροφιά στη μοναξιά μου
και στο κόκκινο κρασί
Μες στο δάκρυ μου κυλάς
το κορμί μου διαπερνάς
και με κάνεις ό,τι θέλεις
να χαρείς ό,τι αγαπάς
Μόλις εμένα σκεφτείς
σαν ρεύμα μ’ αγγίζεις
και με οδηγείς
Νιώθω ένα κύμα ζεστό
πως ν’ αντισταθώ
σ’ αγαπώ
Δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι όλα αυτά
κάποια δύναμη ή μήπως συμπτωματικά
που μας φέρνει κάθε λίγο όλο πιο κοντά
δεν αντέχω, θέλω πάλι τα δικά σου τα φιλιά
