Είναι που, πώς να σ’ το πω,
είσαι όλα αυτά που θέλω κι αγαπώ,
μην πονάς και μη μου κλαις,
θα `μαι δίπλα σου για πάντα, αν το θες
κι όσα ψέματα σου είπαν, γίναν χθες.
Σώπα, δεν πονάνε τα πουλιά,
έχουν στους ανέμους τη φωλιά.
Ξέχασέ τα τα πικρά,
τα πικρά τα λόγια, τα σκληρά,
κάθε κύμα σταματάει στη στεριά
φεύγει η μπόρα, κοίτα, φως και ξαστεριά,
τ’ αεράκι ανασαίνει στα φτερά.
Σώπα, δεν πονάνε τα πουλιά,
έχουν στους ανέμους τη φωλιά,
κάνουν, πάντα, πέταγμα ψηλά,
κάτω, βλέπουν πόνο κι ερημιά.
