Αφού σε τίποτα εμείς δε συμφωνούμε,
να μην χωρίσουμε, πως είναι δυνατόν,
σ’ ένα δικό μας παραμύθι μέσα ζούμε
κι από τον κόσμο μας, ο κόσμος είναι απών.
Σωστό ή λάθος, δε με νοιάζει,
αρκεί που είμαστε μαζί,
σ’ αγάπησα και να τ’ αλλάξει
αυτό, κανένας δεν μπορεί,
σωστό ή λάθος, είσαι πάθος
κι άμα σε χάσω, θα χαθώ
και ας το ξέρω, κατά βάθος,
ότι βαθιά θα πληγωθώ.
Αφού με τίποτα δε με καταλαβαίνεις,
να ‘μαι κοντά σου, πως αντέχω, απορώ,
μες στην καρδιά μου να υπάρχεις επιμένεις,
χωρίς εσένα πια να ζήσω δεν μπορώ.
Σωστό ή λάθος, δε με νοιάζει,
αρκεί που είμαστε μαζί,
σ’ αγάπησα και να τ’ αλλάξει
αυτό, κανένας δεν μπορεί,
σωστό ή λάθος, είσαι πάθος
κι άμα σε χάσω, θα χαθώ
και ας το ξέρω, κατά βάθος,
ότι βαθιά θα πληγωθώ.
