Μέχρι τα σύννεφα η σκέψη σκαρφαλώνει,
και ένας αέρας σου αδειάζει το μυαλό,
μα η σκοτεινιά αυτού του τόπου μεγαλώνει,
φτύσε τον κόρφο σου να φύγει το κακό
Βρες μου το νόημα της ζωής και όσο θα ψάχνεις,
άσε τα πρέπει τα γιατί τα δε μπορώ,
κολλάνε πάνω σου σαν τον ιστό αράχνης,
και σου υφαίνουν λίγο λίγο το εγώ.
Κι αν δε το βρεις φίλε μη σκας δεν είσαι ο μόνος,
συνταξιδιώτες γύρω σου ένα σωρό,
δώσε αγάπη και θα φύγει κάθε πόνος,
αναστενάρης στης ζωής σου το χορό
Σε μια βαλίτσα βάλε λίγα απ’ τα όνειρα σου,
και μια πυξίδα χαλασμένη από καιρό,
αφού η Ιθάκη έχει φύγει μακριά σου
ήρθε η ώρα να διαβείς τον πηγαιμό
Θα’ θρουνε γνώμες που θα θέλουν το καλό σου,
κι άλλες που στάζει το φαρμάκι σα νερό,
ποιες θες ν’ ακούσεις καθαρά θέμα δικό σου,
έτσι κι αλλιώς είναι της μοίρας σου γραφτό.
Πάντα θα έχουν για την πάρτη σου να πούνε,
φίλοι και έρωτες που αλλάζουν στο λεπτό,
μα πριν προλάβουν τρεις φορές να σ’ αρνηθούνε,
ψυχή και κούτελο να έχεις καθαρό
Κι όταν φουρτούνα συναντάς να μη φοβάσαι,
σα ξημερώνει η νύχτα πλημμυρίζει φως,
πετούν τα χρόνια σα πουλιά να το θυμάσαι,
ζήσε στιγμές και μη σε νοιάζει τι και πως.
Εκεί κρυμμένο βρίσκεται το νόημα σου,
που μεγαλώνει της χαράς το μερτικό,
μονάχα πράξεις μη ξοδεύεις τη μιλιά σου,
είναι η ζωή φίλε μου κάτι μαγικό.
