Συχνά με το δείλι ξυπνούν αναμνήσεις
τις όμορφες ώρες καρδιά πως θα σβήσεις,
σε πήρε το πλοίο σε άγνωστα μέρη
κι αν θα `ρθεις πάλι κοντά μου ποιος ξέρει.
Πετάει η σκέψη σε κόσμους χαμένους
και φέρνω στο νου μου καιρούς περασμένους,
ας ήταν το πλοίο ξανά να γυρίσει
κι αυτή η πληγή σου, καρδιά μου, να κλείσει.
Θυμάμαι καλή μου τα όμορφα βράδια
τα πρώτα φιλιά μας, τα πρώτα μας χάδια,
ας ήταν το πλοίο ξανά να γυρίσει
κι αυτή η πληγή μου, καρδιά μου, να κλείσει.
Ας ήταν το πλοίο ξανά να γυρίσει
κι αυτή η πληγή σου, καρδιά μου, να κλείσει.
