Τ’ είχες Γιάννη, τ’ είχα πάντα,
ίδια χτες, ίδια προχτές.
Είχα δυο δραχμές στην μπάντα,
τις εφάγαμε κι αυτές.
Είχα δυο δραχμές στην μπάντα,
τις εφάγαμε κι αυτές.
Τ’ είχες Γιάννης, τ’ είχα πάντα,
τι ζημιές απανωτές.
Η ζωή σκοινί κορδόνι
στο δικό της τον ντόρο,
άνοιξη χωρίς αηδόνι,
όργανα δίχως χορό.
Στο χορό όποιος μπει χορεύει,
το μαντήλι του κρατά.
Το παράπονό του ζεύει
και ζεμένος περπατά.
Το παράπονό του ζεύει
και ζεμένος περπατά.
Στο χορό όποιος μπει χορεύει
και κακά τα ψέματα.
Η ζωή σκοινί κορδόνι
στο δικό της τον ντόρο,
άνοιξη χωρίς αηδόνι,
όργανα δίχως χορό.
Γιάννη, δώσε μου το χέρι
να περάσω το βουνό.
Στήσαν στα πουλιά καρτέρι,
ξόβεργες στον ουρανό.
Στήσαν στα πουλιά καρτέρι,
ξόβεργες στον ουρανό.
Γιάννη, δώσε μου το χέρι
να περάσω, δεν περνώ.
Η ζωή σκοινί κορδόνι
στο δικό της τον ντόρο,
άνοιξη χωρίς αηδόνι,
όργανα δίχως χορό.
