Τα δικά σου τα σπασμένα πλήρωσα,
πάλι τη φτωχή καρδιά μου πλήγωσα.
Είπα να σε συγχωρήσω
κι όλα τα παλιά να σβήσω
νόμιζα πως είχες βάλει γνώση πια,
μα δεν άλλαξες μυαλά.
Στο ίδιο λάθος δυο φορές
δεν έπρεπε να πέσω,
σ’ αγάπησα και πόνεσα
και θα ξαναπονέσω
κι ό,τι για σένα έχτισα
τώρα θα καταστρέψω.
Τα δικά σου τα σπασμένα πλήρωσα,
πάλι τη φτωχή καρδιά μου πλήγωσα.
Τα πικρά τα δάκρυά σου πίστεψα
και στα στήθια άλλον πόνο φύτεψα.
Όταν με παρακαλούσες
και στα χέρια με φιλούσες
νόμιζα πως θα `χεις λίγη ανθρωπιά
μα δεν άλλαξες μυαλά.
Στο ίδιο λάθος δυο φορές
δεν έπρεπε να πέσω,
σ’ αγάπησα και πόνεσα
και θα ξαναπονέσω
κι ό,τι για σένα έχτισα
τώρα θα καταστρέψω.
Τα δικά σου τα σπασμένα πλήρωσα,
πάλι τη φτωχή καρδιά μου πλήγωσα.
