Τα δρομάκια, τα πορτάκια
παίρνω βόλτα και ρωτώ
την αγάπη μου ποιος είδε
που έχω μέρες να τη δω.
Μου ’πανε στη γειτονιά της
ένα βράδυ γύρισε
κι άλλονε στην αγκαλιά της
έσφιξε και φίλησε.
Τα μεράκια, τα φαρμάκια
μ’ έπνιξαν και άραξα
στο μικρό μας το παρκάκι
κι απ’ το κλάμα σπάραξα.
Μου ’πανε στη γειτονιά της
ένα βράδυ γύρισε
κι άλλονε στην αγκαλιά της
έσφιξε και φίλησε.
Στα δρομάκια, στα πορτάκια
σ’ έψαχνα, σε γύρευα
το ‘ξερα πως έχεις φύγει
κι όμως δεν το πίστευα.
