Σ’ ένα πεντάγραμμο παλιό, κρύβεται όλη μου η ζωή
όλα τα λάθη μου επί γης, μένα ποτό ως το πρωί
τα ρίχνω μέσα στα βαθιά και η μουσική τα συγχωρεί
Σ’ ένα μικρόφωνο ανοιχτό, ζούνε όλα αυτά μου δε θα πω
Τα μήπως, το θολά γιατί, τα όχι και τα σ’ αγαπώ
μα μόλις μπαίνει η μουσική γίνεται κάτι μαγικό
Τα φώτα ανάβουν στην σκηνή σαν να ναι η πρώτη μας φορά
Η μουσική πάντα χωρά τα όνειρα μας τα κρυμμένα
Τα φώτα ανάβουν στην σκηνή, το χτες μας, γίνεται παρόν
Και τα ρεφρέν των τραγουδιών απόψε τα ‘χω χαρισμένα
Σ’ εσένα… Σ’ εσένα…
Χρόνια κυλήσαν σαν νερό με τις κιθάρες συντροφιά
Με του Λοΐζου τη φωτιά, γίναμε όλοι μια αγκαλιά
Κρυμμένοι σαν μικρά παιδιά. στην μουσικής την ζεστασιά
Χρόνια κυλήσαν σαν νερό, σε συναυλίες μακρινές
σε χάρτες βρέθηκα πολλούς με τις πυξίδες μου αδειανές
μα είχα λόγια να σου πω και νότες τόσο αληθινές
