Αυγεριναί τού ηλίου ακτίνες, τι προβαίνετε;
Τάχα αγαπάει να βλέπει έργα ληστών
το μάτι των ουρανίων;
Ω! Έλληνες, ω! θείαι ψυχαί
πού εις τούς μεγάλους κινδύνους
φανερώνετε άκαμπτον ενέργειαν
καί υψηλήν φύσιν.
Πώς, πώς τής ταλαιπώρου πατρίδος
δεν πασχίζετε να σώσητε τον στέφανον;
Από τα χέρια ανόσια ληστών τοσούτων;
Είναι πολλά τα πλήθη των
και τρομερά εις την όψιν.
Αλλ’ ένας Έλλην δύναται,
ένας άνδρας γενναίος
να τα σκορπίσει.
