Βάλε στο νου σου μιαν αυγή
πως πας στα σύνορα του κόσμου
μια σπιθαμή παν’ απ’ τη γη
να τραγουδώ βρήκα το φως μου
Πες την αλήθεια κι ας κοπείς
γίνε τσακάλι μες στη μπόρα
πηδάω τον τοίχο της σιωπής
να δω που θα με βγάλει τώρα
Οι φραμπαλάδες στη σκηνή
κι είναι μαζί τους τρεις διαβόλοι
και την δική μου τη φωνή
τη γιουχαΐζουνε στην πόλη
Κοίτα ναυάγια στο γυαλί
αρχή δεν έχουν ούτε τέλος
μα θα αναδυθώ με το βιολί
σαν φυσαλίδα από το έλος
