Γλυκό ψωμί σου ζύμωνα
για να ξεχνάς τις λύπες
τα λόγια που περίμενα
ποτέ δε μου τα είπες…
Του χωρισμού θ’ αρχίσω το τραγούδι
σε κάβους ν’ ακουστεί και σε νησιά.
Τι κρίμα που δεν ήσουνα λουλούδι
τι κρίμα που δεν ήμουνα δροσιά.
Φωτιές ο ήλιος γύρω μας ανάβει
και σπέρνει στον αφρό χρυσά φλουριά.
Τι κρίμα που δεν ήσουνα καράβι
τι κρίμα που δεν ήμουνα στεριά.
Μου φώναξες δε σ’ άπλωσα το χέρι
σου φώναξα δεν έβγαλες μιλιά.
Τι κρίμα που δεν ήσουν περιστέρι
τι κρίμα που δεν ήμουνα φωλιά.
