Τέντες, ράφια, λάβε και παράλαβε,
τέντες, ράφια, τζάμια, στόρια,
τέντες, ράφια, τζάμια, στόρια,
τα καημένα τα μαστόρια, μια ζωή στο ξόδεμμα,
κλάδεμμα και σκάβε και παράλαβε
κλάδεμμα και κουβαρίστρες,
κλάδεμμα και κουβαρίστρες,
συνεργεία και μοδίστρες, άτιμο κομπόδεμα.
Βρε η ‘κονόμα, η ‘κονόμα
και εξοχικό και δώμα, φέσια, δόσεις, δάνεια,
που και που κανά πακέτο,
έχουν κι οι τραβέλες, βέτο και υπερηφάνεια.
Τσέτουλα, δε συγχωρείται,
η ζωή να αιωρείται σκαλωσιά κι αόριστο,
μια φορά που σ’ αγαπούσα,
όταν έφευγες, γεννούσα φόβο ακαθόριστο.
Λάμψη, ωχ, και λάβε και παράλαβε,
Λάμψη κι Ερωτοδικείο,
Λάμψη κι Ερωτοδικείο, Υποθηκοφυλακείο,
κοίτα μόστρα, μόρτικη,
στα καλάθια, λάβε και παράλαβε,
στα καλάθια οι κυλότες,
στα καλάθια οι κυλότες, οι ρουλέτες κι οι ρουλόττες
κάθε Τρίτη, λαϊκή.
Η ‘κονόμα, η ‘κονόμα,
θέλει και λιγάκι βρώμα, κόβε, ράβε, σκότωνε,
που και που κανά λαθραίο,
κανά καλαμπούρι ακραίο, πόνε μου, μονότονε.
Τσέτουλα, δε συγχωρείται,
η ζωή να αιωρείται σκαλωσιά κι αόριστο,
μια φορά που σ’ αγαπούσα,
όταν έφευγες, γεννούσα φόβο ακαθόριστο.
