Δρόμο μακρύ του φεγγαριού
τα μάτια σου θυμίζουν
και παν στην άκρη του γκρεμού
τα χείλη που τ’ αγγίζουν.
Να το θυμάσαι κάθε αυγή
στον κόσμο όλα αλλάζουν
τα μαύρα μάτια είν’ φυλακή
όταν κρυφοκοιτάζουν.
Βρεγμένα χείλια στα μαλλιά
κοχύλια σμαραγδένια
είσαι μια θλίψη στα νησιά
και της νυχτιάς μου έννοια.
