Στα μαύρα ξένα που τριγυρίζω
μακριά απ’ της μάνας την αγκαλιά
μοιάζω με δέντρο που το χτυπάνε
όλες οι μπόρες του βοριά.
Είναι καημός η ξενιτιά
απ’ τους δικούς σου μακριά.
Κρατώ με κλάμα το κάθε γράμμα
αδέρφια, μάνα δεν λησμονώ
στα μαύρα ξένα γι αυτούς δουλεύω
στιγμή δεν παύω να τους πονώ.
Είναι καημός η ξενιτιά
απ’ τους δικούς σου μακριά.
Στα μαύρα ξένα που τριγυρίζω
είμαι σαν έρημο πουλί
στο ξένο χώμα στους ξένους τόπους
έμπασα μυστικά πολύ.
Είναι καημός η ξενιτιά
απ’ τους δικούς σου μακριά.
