Τα νεαρά ζευγάρια σαν αστέρια
σ’ ομορφαίνουν μαύρη πολιτεία
για μια στιγμή κρατιούνται από τα χέρια
σκοτώνονται στην άλλη γωνία.
Παιδιά και τον αντέξατε τον δύσκολο καιρό
δεν έχει ο έρωτας αρχή κι ο κόσμος τελειωμό.
Στο δρόμο περπατούνε αγκαλιασμένοι
κρυφομιλούνε σε κάποιο καφενείο
κι όλοι οι νεκροί είναι πάλι αναστημένοι
σαν γονατίζουν στο Πολυτεχνείο.
