Τα παιδιά
γίνονται φίλοι, το καλοκαίρι τα παιδιά
πετούν στον ξύπνιο με του πάρκου τα πουλιά
Πάνε στο σπίτι του Θεού από τα σκαλιά
Το άδειο χέρι μας κρατάνε σιωπηλά
Είναι του ενστίκτου μας τα πιο χλωρά σπαρτά
Την άλφα βήτα, όταν την λένε φωναχτά
για την γιορτή τους θα καούν βεγγαλικά.
Σκοτεινά
Ένα παιδί κρατάει καράβι Αρχιμηνιά
άλλο παιδί τον φάρο ανάβει Αρχιχρονιά
Αναχαιτίζοντας του χρόνου τη φθορά
στα υπερούσια τους τα μάτια φανερά
Ό,τι δε γίναμε το βλέπουν καθαρά
ό, τι δεν πήραμε θα πάρουν σοβαρά
για τη γιορτή τους θα καούν βεγγαλικά
