Στ’ αργαλειά και στο καρνάγιο
όνειρα εγώ κι εσύ,
και μας δίνει το κουράγιο
των φιλιών μας το κρασί.
Τα παιδιά στην Ελευσίνα
δε χαμογελούν ποτέ,
είναι πικραμένα κρίνα
σαν το δάκρυ σου, Χριστέ.
Τα παιδιά στην Ελευσίνα
δεν γελούν σαν τα παιδιά,
περιμένουνε κι εκείνα
άνοιξη και πασχαλιά.
Καίν’ οι μαύρες τσιμινιέρες
όνειρα του καθενός,
νύχτες οι δικές μας μέρες
κι η αγάπη μας καημός.
