Είπες μακριά θα φύγω
και δε θα γυρίσω
πίσω στη στεριά
Όμως πάλι κάποιο βράδυ
πικραμένος θα ‘ρθεις
απ’ την ξενιτιά
Τα παλληκάρια έχουν δέσει
έχουν δέσει την καρδιά τους
σαν καράβια στα βαθιά νερά
Μες στο λιμάνι απλώνουν
ναύτες κουρασμένοι τα φτερά τους
ψάχνουν για να βρουν παρηγοριά
Άσε ναύτη την αλμύρα
την πικρή σου μοίρα
και την ξενιτιά
Θάλασσα η αγκαλιά μου
κύμα τα φιλιά μου
έλα συντροφιά
Τα παλληκάρια έχουν δέσει
έχουν δέσει την καρδιά τους
σαν καράβια στα βαθιά νερά
Μες στο λιμάνι απλώνουν
ναύτες κουρασμένοι τα φτερά τους
ψάχνουν για να βρουν παρηγοριά
