Σαββατόβραδα βουλιάζω,
σαν καράβι από χαρτί,
σ’ ένα ρούχο σου γαλάζιο
και πελώρια γιατί.
Σαββατόβραδα θ’ανάψει
η απέναντι γιορτή.
Θα φοβάμαι μη χαράξει
στις κουρτίνες Κυριακή.
Τα σαββατοκύριακα μου είναι ένα μαρτύριο,
το ποτό και η μοναξιά μου σκέτο δηλητήριο.
Τα σαββατοκύριακα μου δεν τα καταδέχεσαι.
Ξέρεις τα αισθήματά μου, μα ποτέ δεν έρχεσαι.
Σαββατόβραδα στα κρύα
θα σε ψάχνω του βυθού.
Είχε το φιλί μαγεία,
λάμψη του παραμυθιού.
Σαββατόβραδο, σαν ψέμα,
όσες ήπιαμε στιγμές,
συνηθίζω μ’ άλλο βλέμμα
μέρες καθημερινές.
Τα σαββατοκύριακα μου είναι ένα μαρτύριο,
το ποτό και η μοναξιά μου σκέτο δηλητήριο.
Τα σαββατοκύριακα μου δεν τα καταδέχεσαι.
Ξέρεις τα αισθήματά μου, μα ποτέ δεν έρχεσαι.
Τις υπόλοιπές μου ημέρες, ανταλλάσσω καλημέρες.
Έχω εξόδους, συζητήσεις, στα ρηχά περιπλανήσεις,
στη δουλειά υπερωρίες και καινούργιες εμπειρίες,
Μα βέλη στην καρδιά μου τα σαββατοκύριακά μου.
Τα σαββατοκύριακα μου είναι ένα μαρτύριο,
το ποτό και η μοναξιά μου σκέτο δηλητήριο.
Τα σαββατοκύριακα μου δεν τα καταδέχεσαι.
Ξέρεις τα αισθήματά μου, μα ποτέ δεν έρχεσαι.
