Μεσονυχτίς τα σήμαντρα, μεσονυχτίς βαριά χτυπάνε,
χτυπάνε σιγανόφωνα κι αργά σαν κάτι να μετράνε
και δυο πουλάκια που μιλούν στη γλώσσα τους και λαλούνε,
μια μέρα ακόμα απ’ τη ζωή μας πέρασε, θα μας πούνε.
Μην ταραχτεί κανείς “θα ‘ρθει άσπρη μέρα”,
φώναζε ένα γραμμόφωνο που ακουγόταν ως πέρα,
αν είναι να ‘ρθει, μάνα μου, θα ‘ρθει και για μένα,
πρωταπριλιά είναι, μάτια μου και θα σου ‘πανε ψέμα.
Μεσονυχτίς τα σήμαντρα, μεσονυχτίς αντιλαλούνε,
μια μέρα ακόμα απ’ τη ζωή μας πέρασε θα μας πούνε.
Δώδεκα η ώρα, δώδεκα φορές τα σήμαντρα χτυπάνε,
δώδεκα σιγανόφωνα κι αργά σαν κάτι να μετράνε,
δώδεκα ακούγονται και πάλι, δώδεκα αντιλαλούνε,
μια μέρα ακόμα απ’ τη ζωή μας πέρασε, θα μας πούνε.
Μην ταραχτεί κανείς “θα ‘ρθει άσπρη μέρα”,
φώναζε ένα γραμμόφωνο που ακουγόταν ως πέρα,
αν είναι να ‘ρθει, μάνα μου, θα ‘ρθει και για μένα,
πρωταπριλιά είναι, μάτια μου και θα σου `πανε ψέμα.
Μεσονυχτίς τα σήμαντρα, μεσονυχτίς αντιλαλούνε,
μια μέρα ακόμα απ’ τη ζωή μας πέρασε και θα δούμε..
