Τα σκαλιά που ανεβαίνεις,
τα μαρμάρινα,
να τ’ ανέβαινα κι εγώ πλάι σου καλέ μου.
Να γινόσουν στην καρδιά μου,
τι δε θα `δινα,
ταίρι μου παντοτινό έρωτα κρυφέ μου.
Τα ψηλά τα σκαλιά
άλλη σου τα χάρισε
κι η δική μου η καρδιά
σαν το τζάμι ράγισε.
Τα σκαλιά θα τα γκρεμίσω
σου τ’ ορκίζομαι
να μην τα ξανανεβείς τα ψηλά σκαλάκια.
Ένα ένα π’ ανεβαίνεις
βασανίζομαι
και ποτήρια γίνονται με κερνούν φαρμάκια.
Τα ψηλά τα σκαλιά
άλλη σου τα χάρισε
κι η δική μου η καρδιά
σαν το τζάμι ράγισε.
Τα σκαλιά που ανεβαίνεις,
τα μαρμάρινα,
να τ’ ανέβαινα κι εγώ πλάι σου καλέ μου.
