Στα σπίτια που με φύλαξαν
κανένας πια δε μένει
ξενοίκιαστα ρημάζουνε
κι από το δρόμο μοιάζουνε
κήποι παρατημένοι
Σπίτια γεμάτα αγκαλιές
φιλιά, αγάπες κι έρωτες
πόρτες μέσα στην άβυσσο
δρόμοι για τον παράδεισο
Όλα τα σπίτια που άλλαξα
δεν τα `βαψα ποτέ μου
κι όσα καρφιά τους κάρφωσα
όλα στον τοίχο τ’ άφησα
σαν λάφυρα πολέμου
