Τα σπίτια που μεγάλωσα
άλλα μικρά και βορινά
άλλα έβλεπαν τη θάλασσα
και τα νησιά τα μακρινά
Καθένα και μια ανάμνηση
καθένα και μια μυρωδιά
σ’ όλα να στέκεσαι εσύ
μέσα στα καθημερινά
Απόψε γέρνουν πάνω μου
οι πολυκατοικίες
οι σκάλες κι οι φωταγωγοί
κι όλες μου οι ηλικίες
τα σπίτια που έζησα είσαι εσύ
το λέω και δείχνω την πληγή
στον τοίχο άλλο ένα καρφί
τα σπίτια που έζησα είσαι εσύ
Στα σπίτια που μεγάλωσα
τώρα κοιμούνται άλλοι πια
μα μέσα μου προστάτεψα
τα γέλια σου τα γυάλινα
Απόψε γέρνουν πάνω μου
οι πολυκατοικίες
οι σκάλες κι οι φωταγωγοί
κι όλες μου οι ηλικίες
τα σπίτια που έζησα είσαι εσύ
το λέω και δείχνω την πληγή
στον τοίχο ακόμα ένα καρφί
τα σπίτια που έζησα είσαι εσύ
