Τα σωφεράκια

Μέρα νύχτα στο τιμόνι,
μέρα νύχτα οδηγώ,
μες στη ζέστη, μες στο κρύο,
πάνω στο λεωφορείο,
στο ταξί, στο φορτηγό.

Σκληρή ζωή, σκληρή δουλειά
και χίλια δυο φαρμάκια
μα έχουμε χρυσή καρδιά
εμείς τα σωφεράκια.

Σαν την άδικη κατάρα
πότε `δω και πότε `κει,
δρόμο αφήνω, δρόμο παίρνω
και στο σπίτι μου δε μένω
ούτε και μια Κυριακή.

Σκληρή ζωή, σκληρή δουλειά
και χίλια δυο φαρμάκια
μα έχουμε χρυσή καρδιά
εμείς τα σωφεράκια.

Μέρα νύχτα στο τιμόνι,
μέρα νύχτα στη δουλειά
σαν το σκλάβο τυραννιέμαι
κι όμως δεν παραπονιέμαι,
έξω φτώχεια βρε παιδιά.

Σκληρή ζωή, σκληρή δουλειά
και χίλια δυο φαρμάκια
μα έχουμε χρυσή καρδιά
εμείς τα σωφεράκια.