Στου χειμώνα τις αυλές
παραμύθια να μου λες
που νικάς εσύ.
Κι ας με βλέπει η γειτονιά
να μαζεύω τα σχοινιά,
φορεσιά χρυσή.
Τι σου πρέπει το `χω νιώσει
όποιος βλέπει, τι να δώσει
σ’ όποιον δε ζητά.
Μόνο πόνο, δυο φορτία
τέτοια μόνο τα πρωτεία
μόνο τόσο απλά.
Μην τους ακούς στα βάθη που πετάς
Θεούς νηστικούς για φίλους να ρωτάς
μην τους ακούς, εσένα αφορά
το όχι που ακούς τις νύχτες καθαρά.
Μην ακούς ν’ ανοίξεις φτερά.
Στου χειμώνα τις αυλές
παραμύθια να μου λες
που νικάς εσύ.
Κι ας με βλέπει η γειτονιά
που θα κόβω τα σχοινιά
με ό,τι μας μισεί.
Ήταν χάδι που είπαν φύγε
το κοπάδι λάθος πήγε
λάθος πήγε εκεί.
Μόνο δώρα, μόνο αστεία
σαρκοβόρα φαντασία,
λάσπη όλη η γη.
Στου χειμώνα τις αυλές
παραμύθια να μου λες
που νικάς εσύ.
