Μ’ ένα ποτήρι πίκρα γεμάτο
και τον καημό μου συντροφιά
στον εαυτό μου πιάνω κουβέντα
και του ζητώ παρηγοριά…
Τα τόσα λάθη πως να σβήσω
και πως να βρω το γυρισμό
τώρα που έχασα τα πάντα
απ’ το δικό μου εγωισμό…
Μετανιωμένος λέω συγγνώμη
δε το αρνούμαι φταίω εγώ
μα δεν υπάρχει κανένας δρόμος
απ’ τ’ αδιέξοδο να βγω.
Τα τόσα λάθη πως να σβήσω
και πως να βρω το γυρισμό
τώρα που έχασα τα πάντα
απ’ το δικό μου εγωισμό…