Τα τρένα που φτιαχτήκανε γι’ αντίο
πως μοιάζουν ταξιδιάτικα πουλιά
που φεύγουν όταν έρχεται το κρύο
παλιά μου τρένα φθινοπωρινά.
Τα τρένα τα παλιά
σε μάθανε, καρδιά
και ξέρουν να σου φτιάχνουν συγκινήσεις.
Ολόκληρη ζωή
σε μια διαδρομή
θα κλείσουνε χιλιάδες αναμνήσεις.
Κι εγώ ο τελευταίος στη γραμμή
παρέα με την άδεια μου ζωή.
Τα τρένα που φτιαχτήκανε γι’ αντίο
ταιριάζουν με τον γκρίζο ουρανό
ξωπίσω σαν παλιό νεκροταφείο
αφήνουνε τον έρημο σταθμό.
Τα τζάμια τα θολά
στα τρένα τα παλιά
πως κρύβουνε δυο μάτια βουρκωμένα.
Με μία πνιχτή φωνή
σαν να ‘ναι από ντροπή
ακούω να σφυρίζουν λυπημένα.
