Εμένα ούτε να με κλαις,
ούτε να με λυπάσαι
και στα βαγόνια του σταθμού
να με βρουν να κοιμάμαι
κι αν καταντήσω κουρελής,
πάλι λεβέντης θα ‘μαι.
Φύγ’ από μένα και θα δεις
με τη διαγωγή σου,
που θα σε βγάλει αμυαλή
η άσωτη ζωή σου.
Εγώ κι αν καταστράφηκα,
θα ξαναγίνω πάλι
κι αν τη ζωή μου χάλασα
και μ’ έριξες στο δρόμο,
σαν παλικάρι θα σταθώ
στου χωρισμού τον πόνο.
Φύγ’ από μένα και θα δεις
με τη διαγωγή σου,
που θα σε βγάλει αμυαλή
η άσωτη ζωή σου.
Εμένα ούτε να με κλαις,
ούτε να με λυπάσαι,
τα παλικάρια τα καλά
δε βγαίνουν ζημιωμένα
κι ας τα πληγώνουν στη ζωή
γυναίκες σαν και σένα.
Φύγ’ από μένα και θα δεις
με τη διαγωγή σου,
που θα σε βγάλει αμυαλή
η άσωτη ζωή σου.
