Στο ρημαγμένο το σπιτικό μας
όλα σε θέλουν και σε καλούν
και τα πικρά μου τα χείλη ακόμα
τα φλογισμένα σου φιλιά αναζητούν.
Η μορφή σου κάθε βράδυ
έρχεται νοσταλγικά,
στην πικρή την ερημιά μου
να την κάνει πιο βαριά
και τα βάζω με τη μοίρα
που μας χώρισε σκληρά.
Το κουρασμένο κορμί μου γέρνω
στο προσκεφάλι το αδειανό,
τα μάτια κλείνω να σε ξεχάσω
μα την καρδιά μου να την κλείσω δεν μπορώ.
Η μορφή σου κάθε βράδυ
έρχεται νοσταλγικά,
στην πικρή την ερημιά μου
να την κάνει πιο βαριά
και τα βάζω με τη μοίρα
που μας χώρισε σκληρά.
