Την τελευταία άνοιξη
που μου ‘μελε να ζήσω
ονόμασα κατάνυξη
κόσμε σ’ αφήνω πισω
Ανέβηκα σ’ ένα βουνό
να κάνω ατασθαλία
παρακαλώ ν’ αναληφθώ
σαν τον Προφήτ’ Ηλία
Πάρτε τα δικαιώματα
δώστε τα στις μανούλες
οι μάγκες να ‘χουν στρώματα
και προίκα οι κορούλες
Γράφτε στη διαθήκη μου
κι ακούστε τα χαμπέρια
Δε θέλω τα τραγούδια μου
στα σκοτεινά τα λημέρια
Ακόμα τούτη άνοιξη
τούτο το καλοκαίρι
πάρτε κουμπάροι ένα ταξί
φορτώστε και τη Μαίρη
Κι εδώ στην πιο ψηλή κορφή
με τ’ άστρα πανοπλία
Χάρε σε κάνω αλοιφή
και βγαίνω ισοπαλία
Πάρτε τα δικαιώματα
δώστε τα στις μανούλες
υπάρχουν κι αντισώματα
σε κάμπους και ραχούλες
Γράφτε τη διαθήκη μου
κι ακούστε τα χαμπέρια
Δεν θέλω τα τραγούδια μου
σε σκοτεινά λημέρια
Ακόμα τουτ’ η άνοιξη
που ήρθα να κοινωνήσω
μεθάτε εν’ τω μεταξύ
να σας ξομολογήσω
Φέρτε μωρέ παπλώματα
να κλάψουνε μανούλες
εδώ είναι τ’ άγια χώματα
κι οι θεικές δροσούλες
Γράφτε τη διαθήκη μου
κι ακούστε τα χαμπέρια
Δεν θέλω τα τραγούδια
μου σε σκοτεινά λημέρια
