Τα χεράκια μου δεμένα
κι όλοι με πετροβολούν
Ότι έκτισα για σένα
το γκρεμίζουν και γελούν
το πετροβολούν
Της μανούλας μου το γάλα
σου ‘χα δώσει για να πιεις
Στου κατατρεγμένου τη σκάλα
έλα τώρα να με δεις
να με λυπηθείς
Κι αν με πήρε τ’ άγριο ρέμα
ο ντουνιάς κι αν με μισεί
Τι αξίζει λίγο αίμα
αφού μ’ αγαπάς εσύ
έννοια μου χρυσή
