Θα ξεκινήσω για ταξίδι μακρινό
για κάποιο απ’ τ ης Ανατολής τα πέρα μέρη
ν’ ανακαλύψω έναν άλλον εαυτό
που άλλα αστέρια κι άλλη θάλασσα υποφέρει.
Τα χρώματά της και τ’αρώματα βαριά
και το φαΐ και το νερό γι’ άλλο στομάχι,
μα δε χρειάζεται ν’ αλλάξει κι η καρδιά
που όνειρό της μια ζωή κάτι άλλο θα `χει.
Όσο κι αν φεύγω μακριά σου σε ζητώ
Αλάσκα, Ινδίες μοιάζουνε το ίδιο μέρος
εκεί που αρνήθηκα να πω το σ’ αγαπώ
νομίζω πάντα θα γυρνώ στο ίδιο μέρος.
Όλα μου φαίνονται μικρά, δε θέλω να περάσω
σ’ όποιον αιώνα κι αν βρεθώ, ποτέ δε θα ησυχάσω
σταθμοί πολλοί και γνώριμες φωνές με συζητάνε
με τη λαχτάρα μέσα μου σαδιστικά γελάνε.
Όσο κι αν φεύγω μακριά σου σε ζητώ
Αλάσκα, Ινδίες μοιάζουνε το ίδιο μέρος
εκεί που αρνήθηκα να πω το σ’ αγαπώ
νομίζω πάντα θα γυρνώ μετανιωμένος.
Πάνω σε τρένο ξεκινώ, μ’ αμάξι συνεχίζω,
μα να προλάβω δεν μπορώ και στην αρχή γυρίζω.
Όσο κι αν φεύγω μακριά σου σε ζητώ
Αλάσκα, Ινδίες μοιάζουνε το ίδιο μέρος
εκεί που αρνήθηκα να πω το σ’ αγαπώ
νομίζω πάντα θα γυρνώ στο ίδιο μέρος.
