Αυτό που γίνεται σιγά σιγά μπροστά σου,
αυτό που νόμιζες ποτέ δε θα το ζήσεις,
έχει τα μάτια σου, τα χέρια, τα μαλλιά σου
κι ό,τι αξίζει ν’ αγαπάς και να κρατήσεις.
Αυτός που τώρα τον κοιτάς και δε σου μοιάζει,
δεν είναι ξένος, ούτε φίλος, ούτε εχθρό σου.
Δεν είναι άλλος τη χαρά σου που γιορτάζει,
είν’ ο καινούργιος τελευταίος εαυτός σου.
Όλα τα ζήσαμε, χάσαμε, κερδίσαμε,
τώρα στο σπίτι που μας γέννησε γυρίσαμε.
Τ’ άστρα τα μετρήσαμε, τις φωτιές πηδήσαμε,
μ’ ένα τραγούδι όλο τον κόσμο εξηγήσαμε.
Αυτοί οι δρόμοι που μεγάλωσες μαζί τους,
έχουνε γράμματα ακόμα απ’ τ’ όνομά σου.
Έρχονται άλλοι για να γράψουν τη ζωή τους,
να περπατήσουν πάνω απ’ το περπάτημά σου.
Όλα τα ζήσαμε, χάσαμε κερδίσαμε,
τώρα στο σπίτι που μας γέννησε γυρίσαμε.
Τ’ άστρα τα μετρήσαμε, τις φωτιές πηδήσαμε,
μ’ ένα τραγούδι όλο τον κόσμο εξηγήσαμε
