Ήσουν σκάρτο καλοκαίρι
καταιγίδες μεσημέρι
μια σπασμένη κιβωτός.
Ήσουν άγγελος σταγόνα
τα γλυκά φιλιά στο στόμα
μα δεν ήσουνα σταθμός.
Μα η ψυχή μου
μονάχα δική μου
κανείς μέσα εδώ.
Το χάδι στο σώμα
το νιώθω ακόμα
κι ας είναι τρελό.
Τελικά η ζωή μπροστά συνεχίζεται
κι ο παράδεισος πριν απ’ το γκρεμό
θα κερδίζεται.
Τελικά η ζωή μπροστά συνεχίζεται
κι ο παράδεισος πριν απ’ το γκρεμό
θα κερδίζεται.
Ήσουν στις καρδιάς τα βέλη
δηλητήριο εν τέλη
με αντίδοτο πικρό.
Άντε τώρα κι άλλη νύχτα
που δεν λέμε καληνύχτα
κι ούτε ένα σ’ αγαπώ.
Μα η ψυχή μου
μονάχα δική μου
κανείς μέσα εδώ.
Το χάδι στο σώμα
το νιώθω ακόμα
κι ας είναι τρελό.
Τελικά η ζωή μπροστά συνεχίζεται
κι ο παράδεισος πριν απ’ το γκρεμό
θα κερδίζεται.
Τελικά η ζωή μπροστά συνεχίζεται
κι ο παράδεισος πριν απ’ το γκρεμό
θα κερδίζεται.
Τελικά αν κοιτάς μπροστά
δρόμοι ανοίγουνε
και με θαύματα οι παλιές πληγές
πάντα κλείνουνε.
Τελικά η ζωή μπροστά συνεχίζεται
κι ο παράδεισος πριν απ’ το γκρεμό
θα κερδίζεται.
Τελικά η ζωή μπροστά συνεχίζεται
κι ο παράδεισος πριν απ’ το γκρεμό
θα κερδίζεται.
