Χίλια βράδια εγώ για σένα
έχασα τον ύπνο μου
κι αν πικρά με μίσος είπα
λόγια με το δίκιο μου.
Άξιζε να πω άλλα τόσα
και να σε καταραστώ
μα κατάρα πως να βγάλω
αφού τόσο σ’ αγαπώ.
Δίχως αφορμή κι αιτία
έκλαψα με σπαραγμό
κι ένιωσα στα σωθικά μου
καταιγίδα και σεισμό.
Τέλος πάντων τι συμβαίνει
δώσ’ μου μια εξήγηση
για ποιο λόγο ανάμεσά μας
μπήκε η παρεξήγηση.
Χίλια βράδια η καρδιά μου
ψήθηκε στον πυρετό
και δεν άφησα φαρμάκι
δυνατό να μην το πιω.
Τέλος πάντων τι συμβαίνει
δώσ’ μου μια εξήγηση
για ποιο λόγο ανάμεσά μας
μπήκε η παρεξήγηση.
