Τετάρτη βράδυ πάγωσαν όλα.
Απ’ το σκοτάδι με κοιτάς.
Δεν ξαναμπαίνω σ’ αυτήν την πλάνη,
να γίνω κάτι που το πετάς.
Καίγονται όλες οι σκέψεις
που έχεις στείλει να με τρυπούν.
Καίγεται κι ο εαυτός σου,
που σκοτεινιάζει μ’ όσους μπορούν ν’ αγαπούν.
Όπου κι αν είσαι ό,τι κι αν κάνεις,
τυφλός για πάντα θα τριγυρνάς.
Τετάρτη βράδυ ένας χειμώνας
με προστατεύει κι εσύ γελάς.
