Τέτοια μέρα μην τελειώσει ποτέ
Λάμπει σκόνη από υγρή καταιγίδα
λέει το αηδόνι «τραγουδώ ερασταί
απ’ το χιόνι φεύγω κι όλο καταφεύγω
σε μιαν αγκαλιά σαν πατρίδα»
Κι όταν με τυλίγει βαριά συννεφιά
κάτι να με πνίγει το νιώθω
απ’ τον πόθο
Τέτοια μέρα στην τριανταφυλλιά
το φουστάνι μου θα σκίσω, θα ματώσω, θα μεθύσω
αχ, για σένα ομορφιά
Φίλα με όσο αντέχει
ο ουρανός τα φιλιά ν’ ανάβει
τ’ άστρο του να προσέχει
του καθενός που `χει καταλάβει
Τέτοια μέρα θα το πω ξαφνικά
κι αν τυχόν μ’ ακούσει κανένας
στη χρυσή φωτιά μια καδένας
θα του τ’ ορκιστώ, μυστικά
