Τέτοιες ώρες πονάω, που να είσαι ρωτάω,
για να ‘ρθω να σε βρω,
τέτοιες ώρες αρχίζω σα γυαλί να ραγίζω
και δε θέλω να ζω.
Είσαι ένας καημός, ένας στεναγμός,
γύρνα, αγάπη μου, γίνε λυτρωμός.
Τέτοιες ώρες πονάω, τη φωνή σου ζητάω,
να μου πει σ’ αγαπώ,
τέτοιες ώρες με πιάνει ένα πράγμα που φτάνει
σε παραλογισμό.
Είσαι ένας καημός, ένας στεναγμός,
γύρνα, αγάπη μου, γίνε λυτρωμός.
